«برنامه‌هاي زنده» يكي از مهم‌ترين محصولات هر شبكه تلويزيوني محسوب مي‌شود. برخلاف فيلم، سريال، تله‌تئاتر، كليپ، نماهنگ و قالب‌هاي اين گونه كه هر كدام مي‌توانند مستقل از تلويزيون در رسانه‌هاي ديگر نيز عرضه شوند، برنامه زنده خاص تلويزيون است و صرفا در چنين رسانه‌يي امكان عرضه دارد و در بررسي عملكرد هر شبكه‌يي مي‌تواند يكي از نقاط ضعف و قوت آن شبكه محسوب شود. برنامه‌هاي زنده هميشه اتكاي فراواني به مجريان خود دارند. تهيه‌كنندگان چنين برنامه‌هايي تلاش فراواني براي جذب مجريان شاخص و حفظ آنها در برنامه مي‌كنند اما هميشه هم يك مجري با سابقه و قديمي نمي‌تواند پاسخ مورد انتظار سازندگان برنامه را از مخاطب بگيرد. در مناسبات پيچيده اين روزهاي تلويزيون و دسترسي مخاطبان به انواع و اقسام رسانه‌هاي فارسي زبان، هر روز جلوه تازه‌يي از مجريان كه به زبان فارسي نيز صحبت مي‌كنند در مقابل چشمان مخاطب خودنمايي مي‌كند كه در تضاد با كاراكتر رسمي و جدي اغلب مجريان اتوكشيده سيماست. به همين دليل اجراي صميمي مجري جواني به نام «عبدالله روا» در قالب برنامه‌هاي «شيش تايي ها» و «فرش سپيد» شبكه دو در چنين فضايي مورد توجه مخاطب قرار مي‌گيرد. مجري جواني كه بيش از آنكه بر جلوه‌هاي ظاهري و رفتارهاي اغراق آميز متكي باشد، بر دانش و عمق اطلاعاتي تكيه دارد كه در ميان مجريان جوان تلويزيون، يك اتفاق محسوب مي‌شود. «شيش تايي ها» و «فرش سفيد» در ساختار برنامه‌هايي طبقه‌بندي مي‌شوند كه قرار است با مخاطب «تين ايجر» ارتباط برقرار كنند. پخش سريال اول اين برنامه مدتي است به پايان رسيده و در اين گفت‌وگو مجالي پيش آمد تا با مجري اين برنامه گفت‌وگويي انجام دهيم؛ مجري كه چند سالي در يكي از شبكه‌هاي استاني صدا و سيما برنامه اجرا كرده و اين دو برنامه، نخستين حضور او در شبكه‌يي سراسري است. اين برنامه به تهيه‌كنندگي «حامد جواد زاده» براي گروه كودك و نوجوان شبكه دو سيما ساخته شد و تيم سازنده آن از چهره‌هايي تشكيل شدند كه اغلب متولدين سال‌هاي 60 و 70 هستند و در سال‌هاي نه چندان دور در راديو جوان حضوري موثر داشته‌اند.
برای خواندن متن کامل مصاحبه به ادامه مطلب مراجعه شود
برای خواندن متن کامل مصاحبه به ادامه مطلب مراجعه شود
عبدالله روا در برنامه رادیو هفت